گاهی یک دهان برایم بخند

بوی خفیفِ بهار تهران را گرفته است..؛ راه می روم و تو را نفس می کشم کامران کامرانی گاهی یک دهان برایم بخند...

.

مادرم

سفره ی دلش را پهن کرد

هفت سین بود

مثل سیر و سرکه می جوشید ..

.

#کامران_کامرانی

گاهی یک دهان برایم بخند...

. قایم با شک هایت را در گوشه ای ترین جای ممکن پنهان می کنی تا دلش را به شور بی اندازی ؛ دنبالت می گردد درست آنجایی که در تخت تنهایی ات اولین صبح برفی را خواب مانده ای از راه می رسد و اشکهای شبانه ات را از پشت پلک های خواب آلودت پاک می کند .. . چشم هایت را جدا جدا صدا می زند دستش را باز می کند و تنگ در آغوشت می گیرد . نفسش که جا آمد می نشیند و دست نوازش به سرت می کشد .. نان می آورد پنیر می برد گردو می شکند لقمه می گیرد و دستت می دهد .. آنقدری که خوب خجالتت را بکشی که مادر است، قربان صدقه ات می رود..   دلواپس غربت توست و نگران راه  ِرفتنت ... کاسه ی آب می آورد ، از برگهای ت گاهی یک دهان برایم بخند...ادامه مطلب